زندگی نامه جاوید الاثر حبیب محمد زاده

هفتم آذر ماه روز مهمی در تقویم ایرانیان است، روز بزرگداشت غیور مردان نیروی دریایی ارتش، اما برای مردم خشکبیجار هفتم آذر یاد آور، مردی از میان مردم خشکبیجاراست که واژه میهن پرستی را به معنای واقعی آن صرف و با اهدای جان خویش رسم جوانمردی و از خود گذشتگی را به آیندگان آموخت.

نگارش فوق به بررسی زندگی نامه جاوید الاثر حبیب محمد زاده می پردازد:

حبیب در آخرین روزهای بهار 1336 خشکبیجار، در خانواده ای بزرگ و تحصیل کرده چشم به جهان گشود. وی از همان دوران کودکی استعداد خود در زمینه های هوایی و دریایی را با ساختن اجسام پرنده و قایق نشان داد، البته نقش برادر بزرگتر او محمود در رشد و شکوفایی حبیب را نمی توان نادیده گرفت. محمود در دهه چهل که تعداد خانه های دارای برق خشکبیجار به انگشتان یک دست هم نمی رسید موفق به اخذ مدرک فوق لیسانس الکتروتکنیک (برق صنعتی ) از دانشگاه پلی تکنیک شده بود.

حبیب هم همانند بسیاری از متولدین دهه سی تا شصت دوران ابتدایی را در دبستان حافظ گذراند و سپس راهی رشت شد تا سال 1353 که موفق به اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان شاهپور گشت.
او بلافاصله پس از فارغ التحصیلی در کنکور سراسری شرکت و در رشته مهندسی الکترونیک دریایی در دانشگاه نیروی دریایی پذیرفته شد و به واسطه کسب رتبه بالا در کنکور سراسری از سوی نیروی دریایی بورسیه تحصیلی امریکا شد.

حبیب در بدو ورود به خاک امریکا در اواخر سال 1353 وارد دانشگاه "مری تایم" و پس از گذراندن دوره تئوری وارد باشگاه هوایی "ورمونت وست فیلد" شد، دوره تخصصی مخابرات هوایی و خلبانی را در این دانشگاه و همچنین دوره مخابرات دریایی را در دانشگاه "تایم کالج" نیویورک و دوره مخابرات هوا فضا را در دانشگاه "نورویچ" سپری نمود.

آغاز دوران کارشناسی ارشد حبیب مصادف شد با شروع جنگ ایران وعراق...

"ارتش عراق با سرمایه گذاری عظیمی روی نیروی دریایی خود و مجهز نمودن ناوگان دریایی با ناو و ناوچه های مجهز ساخت شوروی بارها حریم دریایی کشورمان را مورد تجاوز قرار می داد ، نیروی دریایی عراق همچنین با اتکا به این ناوگان مجهز دریایی شهرهای بندری کشورمان همچون بوشهر را نیز مورد حملات موشکی خود قرار می داد.
در سوی مقابل نیروی دریایی ارتش ایران در ناوگان خود  ناوچه پیشرفته ای به نام "پیکان" را در اختیار داشت که سالها به دلیل نقص فنی مورد استفاده قرار نمی گرفت.
از مشخصه های ناوچه پیکان به سیسستم ضد موشکی، رادارهای قوی، مانور های لحظه ای و قابلیت اصلی آن که منحدم کردن ناو و ناوچه ها بود می توان اشاره کرد"

حبیب هم همانند برخی از هم دانشگاهیان خود که از طرف دولت بورسیه شده بود، با توجه به شرایط جنگ و نیاز به متخصصین دریایی تصمیم به برگشت به ایران گرفت.
دولت وقت امریکا که از این تصمیم متخصصان مطلع گشته بود  با موانع های گونان سعی در منصرف نمودن آنها داشت و کار تا آنجا پیش رفت که آنها را تهدید نمود در صورت ترک خاک امریکا گواهی تحصیلی و ورود مجدد را از آنها سلب خواهد نمود.

حبیب که به تازگی پیمان ازدواج با هم دانشگاهی خود به نام "کارولین" بسته بود با اما و اگر های فراوانی در ذهن خود مواجه بود. از سویی کشورش نیاز به او داشت از سوی دیگر کارولین که با او پیمان بسته بود و از سوی دیگر آینده تحصیلی، وضعیت اقامت و آینده زندگی اش، همه اینها او را وارد یک بحران روحی کرد.

حبیب که ریشه های میهن پرستی را از پدرش که از یاران محمد مصدق بود به ارث برده بود، نیاز میهنش به او را در اولویت قرار داد و نیز برای آرامش دادن به کارولین این نکته را به او یاد آور شد که ما چندین بار با عراق وارد جنگ شده بودیم که هر بار پس از چند روز خاتمه یافت و این بار نیز جنگ چند هفته بیشتر طول نخواهد کشید.

حبیب با اولین پرواز راهی تهران و سپس به سوی زادگاهش خشکبیجار حرکت نمود. پس از دو روز از بازگشتش روانه بوشهر شد تا به گروه دانشجویانی که همراه هم در امریکا مشغول تحصیل بودند ملحق شود.
او به همراه سایر متخصصین در مدت زمان چند هفته ای موفق به تعمیر و راه اندازی ناوچه پیکان شدند.
با آماده شدن ناوچه پیکان و جهت جلوگیری از حملات دریایی، زمینی و هوایی ارتش عراق، در اقدامی مشترک با نیروی هوایی (پایگاه شکاری بوشهر) و نیروی دریایی ارتش عملیاتی به نام مروارید را طرح ریزی نمودند.

"عملیات مروارید یک عملیات نیروی دریایی ایران در جنگ ایران و عراق که در ۷ آذر سال ۱۳۵۹ با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش برای بمباران بندر ام‌قصر و دو سکوی نفتی مهم عراق؛ البکر و الامیه در ساحل اروندرود انجام شد. این عملیات تکمیل کننده دو عملیات پیشین بود که توسط «نیروی رزمی ۴۲۱» اجرا شده بود. آن دو عملیات به نام‌های «اشکان» و «شهید صفری» معروف شدند.

در جریان این عملیات ۴ فروند قایق موشک‌انداز عراقی کلاس «اوزا» و ۷ فروند شناور دیگر عراقی غرق شده و ۶ فروند میگ-۲۳، یک میگ-۲۱ و یک فروند بالگرد سوپر فریو نیروی هوایی عراق نیز سرنگون شدند. نیروی دریایی عراق در این عملیات آسیب قابل توجهی دید و تا پایان جنگ قادر به ایفاء نقش موثری نبود."

"در آن زمان بخش مهمی از بارگیری و تخلیه کالا برای عراق از طریق بندر ام‌القصر که در ساحل غربی اروند رود است، انجام می‌گرفت. و بخش مهمی از صدور نفت عراق هم از طریق دو سکوی عظیم نفتی به نامهای «البکر» و «الامیه» واقع در مصب اروندرود عملی می‌شد. در روز هفت آذر ۱۳۵۹ در عملیات مروارید این سکوهای نفتی منهدم شدند و عملاً صدور نفت عراق از طریق دریا قطع گردید"

"بدین ترتیب، رفت و آمد کشتی‌های نفت کش و تجاری برای کشور عراق که از این طریق انجام می‌گرفت و برای عراق در زمان جنگ نقش اساسی و تعیین کننده داشت، ناممکن شد. از آن سو، ۹۰ درصد از صادرات و واردات ایران که از طریق دریا بود با پیروزی نیروی دریایی ایران و سیادت دریایی ایران در خلیج فارس، امکان‌پذیر بود."

متاسفانه در پایان عملیات مروارید و در یک غافل گیری ناوچه پیکان مورد اصابت موشک قرار گرفت، این موشک‌ها از ناوچه عراقی شلیک شد که دور از چشم نیروهای ایرانی در پشت اسکله البکر پنهان شده بود.

پس از مورد هدف قرار گرفتن ناوچه پیکان خبرهای متناقضی از سرنوشت خدمه آن نقل قول می شد، برخی صحبت از به اسارت گرفته شدن آنها می کردند و برخی از گرفتار شدن آنها میان آب و آتش به سخن می آوردند. سر انجام با گذشت دو سال از حادثه و با تصمیم پدر حبیب محمد زاده مقبره ای به صورت نمادین برای این بزرگ مرد از خود گذشته تهیه شد. مقبره او در آرامگاه خانوادگی آنها در بهشت فاطمیه خشکبیجار واقع شده است.

"پدر و مادر حبیب تا لحظه وفاتشان منتظر بازگشت فرزندشان به آغوش خانواده را می کشیدند و با چشمانی نیمه باز این دنیا را ترک کردند. خواهران و برادران او نیز هنوز امید به باز گشت او دارند"

"چمدانی که حبیب از امریکا به عنوان سوغاتی به همراه خود آورده بود و سپس راهی جنگ شد، پس از سی و هشت سال باز شد"

"کارولین نامزد حبیب تا سال 1379 از طریق نامه های پستی با خانواده حبیب در ارتباط بود و تا آن زمان ازدواج ننموده بود. او همچنین بارها اقدام به عزیمت به ایران و دیدار با خانواده حبیب نمود که به دلیل روابط دیپلماتیک این دیدارها میسر نشد"

"فقدان نبود حبیب به حدی برای خواهر کوچک او درد آور بود که پس از مدت کوتاهی بر اثر فشارهای روحی دار فانی را وداع گفت"

 دوره آموزش دریانوردی - امریکا 

شهر نیویورک امریکا - سال1356

 خوابگاه دانشجویی دانشگاه مری تایم - سال 1353

 باشگاه هوایی ورمونت وست فیلد

 خوابگاه دانشجویی دانشگاه وست فیلد

 دانشکده متعلق به سازمان ناسا

 کشتی اسپایر استایت - حبیب محمد زاده نفر سمت راست

نوشتن دیدگاه